Rozważanie na 9.07.2017
Na każdym etapie życia i z każdego położenia człowiek może zwrócić się do Boga, który daje łaskę pokrzepienia, umocnienia i odnowy serca. Warunkiem jest prostota, która wkłada w nasze usta słowo „proszę”, będące wyznaniem naszej ograniczoności i niewystarczalności.
Potrzebujemy Boga wielkiego w swoim miłosierdziu, który jest gotów przebaczyć nam nawet największe winy i wlać w nasze życie poczucie celowości, głębokiego sensu. Prostoty życia, prawości sumienia, konsekwentnego i jasnego zdążania do celu, jakim jest zjednoczenie z Bogiem, możemy uczyć się od świętych i błogosławionych. Papież Benedykt XVI mówił, iż „święci są prawdziwymi gwiazdozbiorami Boga, które rozświetlają noce tego świata i nas prowadzą”. Bóg Ojciec przez Chrystusa dał nam swego Ducha, by prowadził nas po drogach czasu ku świętości. Zostaliśmy napełnieni darami Ducha Świętego, które czynią nas zdolnymi, by iść wytrwale prostą drogą wierności Bogu i naszemu powołaniu. Z pomocą Ducha Świętego możemy osiągnąć pełnię szczęśliwego życia.
