Komentarz na Zesłanie Ducha Świętego

Dzisiaj obchodzimy uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Co mamy wspólnego z tym wydarzeniem? Mówi o tym Jezus w Ewangelii według św. Mateusza (28,19). W przypisie jest wyjaśnione dosłowne znaczenie tego tekstu: „Idźcie więc i czyńcie uczniów ze wszystkich narodów, udzielając im chrztu (…)”.

Jesteśmy więc uczniami Jezusa przez chrzest i otrzymaliśmy Ducha Świętego w sakramencie bierzmowania. Dlaczego zatem nie stało się z nami to, o czym mówi pierwsze czytanie?

Z jakim nastawieniem podchodziliśmy do sakramentu bierzmowania? Czy to była dojrzała decyzja? Czy mieliśmy wiarę potrzebną do przyjęcia tego sakramentu? Czy chcieliśmy całym sercem przyjąć ten dar? Czy gorąco modliliśmy się o Ducha Pocieszyciela?

W czasie Mszy św. będziemy jak apostołowie zgromadzeni na modlitwie, razem z Maryją, w wieczerniku, którym jest nasza świątynia. Wystarczą szczere pragnienie, wiara i modlitwa o wylanie Ducha Świętego. Nie nastąpią zewnętrzne znaki w postaci szumu wichru i ognia. Nie są one dzisiaj potrzebne. Stanie się to wewnętrznym wydarzeniem, może nawet niezauważonym. Zapali się w nas ogień miłości, ponieważ Duch Święty jest osobową miłością między Ojcem i Synem, Panem naszym. Jeśli uwierzysz, że Bóg cię kocha, i nie pozwolisz, by diabeł oskarżał Boga w twoim sercu, że Bóg daje nam coś niedobrego, ponieważ wszelkie zło jest skutkiem grzechów, jeśli się uniżysz przed Bogiem i drugim człowiekiem i prosić będziesz o Ducha Pocieszyciela – otrzymasz.

Znakiem będzie owoc miłości, którym jest dar przebaczenia drugiemu i samemu sobie. Będzie nawrócenie, czyli zmiana myślenia, nie według ideologii tego świata, ale według słowa Bożego. Termin ciało (gr. „sarx”) oznacza mentalność przeciwną prawu Bożemu. Mowa nasza nie będzie oskarżać. Każdy ją właściwie zrozumie. Zaczniemy opowiadać, co wielkiego Bóg uczynił w naszym życiu. Zachowamy przykazania dlatego, że w nas objawi się miłość pochodząca od Ducha Bożego. Spełnią się słowa obietnicy z dzisiejszej Ewangelii: „Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania”.

Stanisław Jarosz OSPPE