Rozważanie na 13.05.2018
Uroczystość dzisiejsza mówi nam o możliwości uczestniczenia w życiu Boga nie tylko ducha, ale i ciała. Jezus Chrystus jako Człowiek wstąpił do domu Ojca Niebieskiego.
To Jego Wniebowstąpienie wzywa do głębszej refleksji nad naszym wstępowaniem do nieba. Dokonuje się ono tyle razy, ile razy zdobywamy się na akt prawdziwej miłości, bo niebo to doskonała miłość.
Serce nasze rozwijając swoją miłość coraz bardziej zbliża się do nieba. Każdy nasz czyn, słowo, myśl o drugim człowieku, o świecie, o Bogu, jeśli jest aktem miłości, jest krokiem w stronę nieba. I odwrotnie, każdy czyn, myśl, słowo, w którym brakuje miłości, jest krokiem wstecz, opóźnia nasze spotkanie z Bogiem, który jest Miłością.
Dziękujemy dziś Bogu za to, że uzdolnił nas do miłości. Prośmy, aby to Jego pragnienie, by nasze serce kochało w stu procentach, było zrealizowane w naszym życiu możliwie w pełni. Abyśmy nie stawiali kroków do tyłu. Tylko wtedy życie ma sens, tylko droga życia w stronę wiecznej miłości jest autentyczna, piękna i tylko na niej człowiek może odnieść zwycięstwo. Wszystkie inne ścieżki, które wskazuje świat, są błędnymi ścieżkami, one nie uszczęśliwią człowieka, nie ukażą pełni blasku piękna życia. Nigdy też człowiek na tych ścieżkach nie potrafi z dumą spojrzeć w oczy ludziom i Bogu.
